Od čega se pravi staklo, kako se proizvodi staklo, topljenje stakla.
Staklo je uglavnom sastoji od amorfnog silicium dioksida. Čisti silicium dioksid ima topljenje na oko 2000 stepeni Celziusa, pa bi bilo jako neekonomično topiti ga na toj temperaturi.
Staklo se uglavnom sastoji od amorfnog silicium dioksida. Čist silicium dioksid ima topljenje na oko 2000˚C, pa bi bilo jako neekonomično topiti ga na toj temperaturi. Prilikom proizvodnje stakla dodaju se sledeće dve materije koje olakšavaju izradu stakla:
soda (natrijum karbonat – Na2CO3)
krečnjak (kalcijum karbonat – CaCO3)
Dodavanjem sode snižava se tačka topljenja na oko 1000 stepeni celzijusa, ali time staklo postaje topljivo u vodi (vodeno staklo), pa se to sprečava dodavanjem krečnjaka (koji otpuštanjem ugljen dioksida prelazi u kalcijum oksid – CaO). Osim osnovnih sirovina u proizvodnji stakla često se koriste i sredstva za bojanje, poput oksida i karbonata drugih metala.
Istorija stakla se može pratiti sve do 3500. godine pre Hrista, otkad se u Mesopotamiji proizvode stakleni predmeti.
Poreklo obrade stakla
Prirodno nastalo staklo, naročito ono vulkanskog porekla, uveliko su pravile civilizacije kamenog doba, po pravilu za izradu jednostavnih,ali vrlo oštrih alata za sečenje i rezanje. Postojala je i intenzivna trgovina ovom tada traženom robom. Ali prvo ljudskom aktivnošću dobijeno staklo nastalo je u obalnom području severne Sirije, u Mesopotamiji i drevnom Egiptu.
Istorija obrade stakla po kulturama
Indija
Razvoj obrade stakla na prostoru južne Azije počinje oko 1730 pre Hrista. Radi se o nalazu perli od crveno smeđeg stakla, prvom egzaktno datiranom nalazu ove tehnologije kod civilizacija doline Inda.
Kina
Starim se kineskim staklom smatraju svi predmeti proizvedeni pre Qing dinastije (1644–1911). Staklo je u kineskoj istoriji, ako ga uporedimo sa metalom ili keramikom imalo sporednu važnost u istoriji zanatstva i umetnosti. Najstariji arheološki nalazi stakla vezani su za Zhou dinastiju (1046 pre Hrista do 221 pre Hrista).
Rimljani
Stakleni predmeti otkriveni su širom Rimskog carstva, kako u kućnom, ukopnom i manufakturnom kontekstu. Korišćeno je pre svega za posude, ali i za mozaik i zastakljivanje prozora.
Anglosaksonski svet
Anglosaksonski su stakleni nalazi nađeni širom Engleske, kako na nalazištima vezanim uz naselja tako i na onim grobnog konteksta. Staklo je korišćeno u izradi velikog broja predmeta, poput posuda, perli, prozorkog stakla, a korišćeno je i u izradi nakita. U 5. stoleću nakon kraha rimske vladavine, dolazi i do značajnih promena u uporabi stakla.
Iskopavanja rimsko britanskih nalazišta donela su i dosta staklenog materijala, što je u kontrastu sa anglosaksonskim razdobljem kada količina staklenih predmeta drastično pada.
Pratite Cafe.ba putem aplikacija za Android i iPhone i društvenih mreža Facebook i Twitter.
Izvor: Cafe.ba
Objavi komentar